blog | 12-09-2019

Mijn gynaecoloog

Eindelijk heb ik een gynaecoloog waar ik blij mee ben: een vrouwelijke. Ze is respectvol en lijkt solidair met haar patiënten. In haar wachtkamer staan een paar gemakkelijke fauteuils, een automaat met bronwater en een tafeltje met een paar mooie en recente tijdschriften. De radio staat meestal zacht aan. Ze komt je persoonlijk ophalen uit de wachtkamer.

Nu rijzen er diverse vragen bij mij over mannelijke gynaecologen. Ten eerste: wat bezielt een man om zich te gaan specialiseren in het vrouwelijke geslachtsorgaan? Het lijkt mij nogal bizar om tijdens je studietijd en verder je hele leven daar op in te zoomen. Inwendig gynaecologisch onderzoek uitgevoerd door een man vind ik absurd en middeleeuws. Hoe gaat hij daar eigenlijk mee om? Kan hij privé en werk in dit opzicht wel goed scheiden?

Vrouwen die vaginaal onderzocht moeten worden hoef ik niets te vertellen. De meesten vinden het verschrikkelijk. Ze houden zich flink en zeggen: ik sluit op zo’n moment m’n gevoel af. Dat is inderdaad de enige manier. Als zo’n onderzoek gedaan wordt door een vrouwelijke gynaecoloog dan is dit geestelijk minder belastend, vind ik. Daarom: gynaecologie zou verboden moeten worden voor mannen. Het komt niet zelden voor dat mannelijke gynaecologen patiënten seksueel misbruiken. Dat staat regelmatig te lezen in kranten. Bovendien heb ik dit zelf meegemaakt.

Natuurlijk geldt ongeveer hetzelfde voor vrouwelijke urologen. Wat waren haar drijfveren om dit vak te gaan studeren? Ook voor mannen lijkt het me nogal gênant onderzocht te worden door vrouwelijke urologen. Volgens mij ben je toch liever onder ‘ons’.

Het wachten is op een wat minder schaamtevol onderzoek.